• Spis
• Galeria

Najlepsza przeglądarka

Mini galeria moich kotów

Roztocze, Bieszczady i Jura Krakowsko-Częstochowska ze szczególnym zwróceniem uwagi na zamki średniowieczne - to przewodni temat naszego urlopu latem 2016.

W drodze na tak duże odległości jaka dzieliła nas od Roztocza, postanowiliśmy że podzielimy drogę na dwa etapy.
Pierwszy nocleg znaleźliśmy w uroczym miasteczku Uniejów, a po drodze do niego trafiliśmy na legendę polskiego budownictwa sakralnego czyli Licheń.
W 2004 roku, po dziesięciu latach prac, oddano do użytku monumentalną pięcionawową bazylikę z centralną kopułą, według projektu architekt Barbary Bieleckiej z Gdyni. Jest to obecnie największa świątynia w Polsce, ósma w Europie i dwunasta na świecie – długość 139 m, szerokość 77 m. Kubatura budowli wynosi ponad 300 tys. m³, powierzchnia 23 tys. m². Światło wpada do wnętrza przez tyle okien, ile jest dni w roku – 365, a wejść do środka można przez tyle drzwi, ile rok ma tygodni – 52. Do kościoła prowadzą 33 stopnie nawiązujące do lat życia Jezusa Chrystusa na ziemi. Na placu przed bazyliką może zgromadzić się ok. 250 tys. wiernych. Resztę można zobaczyć na zdjęciach poniżej.

---

---

Następnym punktem naszej podróży było zakwaterowanie w Busku Zdrój i zwiedzanie okolicznych zamków.
Najbliższy był zamek królewski w Chęcinach.
Zamek Królewski w Chęcinach wzniesiono na grzbiecie skalistego wzgórza (367 m. npm.), na przełomie XIII i XIV wieku. Pierwsze wzmianki na jego temat sięgają 1306 roku, w dokumencie Władysława Łokietka potwierdzającym nadanie zamku, wraz z 11 wsiami, biskupowi krakowskiemu - Janowi Muskacie (z którym książę zawarł chwilowo ugodę z przyczyn czysto politycznych) wymieniany jest zamek książęcy (castrum nostrum ducale). Jednakże fakt wystawiania przez Łokietka przywilejów w Chęcinach w 1308 r. świadczy o tym, iż warownia była już wtedy z powrotem w jego rękach. Przypuszczalnie zamek chęciński był w tym czasie ośrodkiem administracji książęcej, w dalszych dziesięcioleciach XIV wieku stał się siedzibą powiatu sądowego.
Twierdza była jednym z miejsc koncentracji wojsk polskich udających się na wojnę z Krzyżakami. Władysław Łokietek wyruszający w 1331 r. na bitwę pod Płowcami, zwołał 14 czerwca w Chęcinach najwyższych dostojników i urzędników państwowych na pierwszy "zjazd ziem polskich" (wydarzenie to uważane jest za początek przyszłych sejmów). W połowie XIV wieku zamek został rozbudowany przez Kazimierza Wielkiego, uchodził za jedną z najpotężniejszych polskich warowni (nigdy nie zdobytej siłą w czasach swej świetności).
Tyle o historii samego zamku - zainteresowani znajdą sobie odpowiednie informacje na stronach zamku, polecam obejrzeć zdjęcia i wybrac sie do zamku na wycieczkę.

---

---

Początki zamku giną w pomroce dziejów, nie sposób odtworzyć jednoznacznej daty powstania zamku w Pieskowej Skale. Przekazy historyczne sięgają 1315 roku kiedy to Władysław Łokietek zezwala niejakiemu Mikołajowi lokować wieś między Kosmolowem, Sułoszową a zamkiem w Pieskowej Skale.
W każdym razie zamek przechodził różnorakie koleje losu. Obecnie zamek po odremontowaniu ponownie udostępniono do zwiedzania, niestety zabroniono wykonywania zdjęć wewnątrz zamku i muzeum zamkowym. Tak więc zdjęcia tylko i wyłącznie z zewnątrz zamku i z dziedzińca.

Zamek w Ojcowie natomiast związany jest z działalnością fortyfikacyjną Kazimierza Wielkiego. Zamek został przebudowany z konstrukcji ziemno-drewnianej a nazwa została nadana prawdopodobnie na cześć upamiętnienia tułaczki ojca, Władysława Łokietka.

Ruiny zamku w Ojcowie dostępne są dla każdego zwiedzającego, jak również nikt nie stwarza problemów przy wykonywaniu zdjęć nawet z użyciem lampy błyskowej.

---

---

Zamek ten wyskoczył nam jak diabełek z pudełka. Jechaliśmy do zamku w Ogrodzieńcu, gdy nagle zza zakrętu pokazła nam sie wieża tegoż zamku.
Skoro jest zamek i jest czas, to należy go zdobyć i zobaczyć.
Zamek w Smoleniu stał zapewne już w XIII wieku, skoro z kronik wynika, że budowla obronna w tym miejscu (zapewne drewniana) zniszczona została podczas walk Władysława Łokietka z Wacławem, królem Czech, w 1300 roku. W połowie XIV wieku nowa, murowana warownia, wzniesiona została prawdopodobnie przez Ottona z Pilczy herbu Topór. Początkową bryłę zamku stanowiła niewielka kamienna budowla z wysoką wieżą. Później obiekt systematycznie się rozrastał poprzez dobudowywanie dwóch zamków dolnych. Na przełomie XIV i XV wieku panią na Smoleniu była Elżbieta Pilecka-Granowska, trzecia żona Władysława Jagiełły. Na przełomie XV i XVI w. w należącym do Pileckich zamku przebywał Biernat z Lublina, pełniący tutaj funkcję kapelana oraz prywatnego lekarza i sekretarza pana zamku, Jana Pileckiego. Z listów Biernata wiemy o istnieniu na zamku w Smoleniu bogatego księgozbioru. Kolejnymi właścicielami, po Pileckich, stali się w XVI wieku Padniewscy. Bogaty i potężny ród potrzebował jednak znacznie bardziej okazałej rezydencji, dlatego też wkrótce właściciele Smolenia przenieśli się do Pilicy, gdzie postawili sobie nowy zamek. Opuszczona warownia w Smoleniu ucierpiała znacznie w czasie potopu szwedzkiego. Planowano przeznaczenie jej na klasztor, co jednak nie doszło do skutku. W połowie XIX wieku zamek został kupiony i częściowo odbudowany przez Romana Hubickiego, który założył tu znana fabrykę śrutu „Batawia”. W XX wieku prowadzono na zamku prace zabezpieczające oraz wykopaliska archeologiczne. Zimą 2010 roku, w wyniku złamania kilku drzew przy jednoczesnym złym stanie murów, doszło do uszkodzeń zamku.
Teraz zamek jest zabezpieczony, wejścia na wieżę są wykonane bezpiecznie i bez trudu (no prawie) można tam wejść i podziwiać widoki rozciągające się dookoła.

---

---

Zamek w Ogrodzieńcu położony jest niżej (geograficznie) niż zamek w Smoleniu, opisany powyżej. Jednakowoż widoki rówież są ciekawe.
Początki architektury obronnej w Podzamczu sięgają czasów Bolesława Krzywoustego, kiedy to na skalistym wzniesieniu Góry Birów powstał obronny gród, obsadzony drużyną strzegącą granic przed najazdami książąt czeskich. Zamiast tej budowli, zniszczonej w czasach walk Łokietka o tron krakowski, w połowie XIV wieku Kazimierz Wielki zbudował na Górze Janowskiego gotycki zamek, który Władysław Jagiełło w 1386 r. darował Włodkowi z Charbinowic herbu Sulima. Warownia wielokrotnie przechodziła z rąk do rąk, by w pierwszej połowie XVI wieku znaleźć się w rękach rodu Bonerów, należącego do najbogatszych i najbardziej wpływowych w ówczesnej Polsce. Z inicjatywy Seweryna Bonera w latach 1530-45 zamek przebudowany został na wspaniałą budowlę w stylu renesansu. Ambitni właściciele wzorowali się w swych planach na zamku wawelskim, urządzając w rezultacie z wielkim przepychem jedną z najwspanialszych rezydencji w Rzeczypospolitej. Po wygaśnięciu linii męskiej Bonerów zamek znów wielokrotnie zmieniał właścicieli. Niestety budowla padała też ofiarą najazdów i katastrof, które powodowały coraz większe zniszczenia. W 1587 r. zamek zdobyły wojska arcyksięcia Maksymiliana, pretendenta do tronu Polski. W 1655 r. - w czasie potopu - stacjonujące tu wojska szwedzkie spowodowały pożar, który strawił znaczną część zamku. W 1702 r. budowla znów padła ofiarą pożaru, także wznieconego przez wojska szwedzkie, przebywające tu tym razem w czasie Wojny Północnej. Od tego czasu postępował upadek zamku, gdyż koszty odbudowy przekraczały możliwości kolejnych właścicieli. W początkach XIX w. ostatni mieszkańcy opuścili budowlę, której mury zaczęto rozbierać i wykorzystywać jako materiał budowlany.
W tej chwili zamek jest zabezpieczony i częściowo odbudowany, udostępniono go również do zwiedzania.

---

---

Szydłów zwany również polskim Carcassonne, to w zasadzie stolica śliwki. Owocu smacznego i bogatego w witaminy i mikroelementy.
Historia Szydłowa sięga XII wieku, ale to na XIV i XV stulecia przypada okres największego rozkwitu. Kazimierz Wielki otacza miasto murami obronnymi z trzema bramami, rezydencję królewską przekształca w warowny zamek i wznosi kościół. Długość murów wynosiła 1080 m, a ich grubość dochodziła do 1,8 m. Powstała w ten sposób obronna warownia o powierzchni 6,5 ha, będąca jedną z kilkunastu największych, broniących granic Małopolski.
Zwiedzanie miasteczka warto zacząć od bramy głównej z jej kratą opuszczaną na łańcuchach - to po prostu niesamowity widok.

---

---

Zamek Krzyżtopór w Ujeździe to największa przed Wersalem tego typu budowla. Zbudowana wedle założeń "palazzo in fortezza" czyli połączenia pałacu z funkcją forteczną. Zwarta bryła pałacu, gmachów gospodarczych i bastionowych pięciobocznych fortyfikacji nowowłoskich zajmowała powierzchnię około 1,3 ha o łącznej długości murów ponad 600 metrów, a jej kubatura wynosiła 70 tysięcy metrów sześciennych. Zamiłowania Krzysztofa Ossolińskiego do symboliki i astrologii prawdopodobnie wpłynęły na rozplanowanie i układ przestrzenny gmachu pałacowego, który symbolizując trwanie w czasie rodu Ossolińskich miał posiadać 4 baszty, 12 sal, 52 komnaty i 365 okien - analogicznie z układem pór roku, miesięcy, tygodni oraz dni w roku kalendarzowym.

---

---

Zamek Baranów położony w Baranowie Sandomierskim to przepiękna rezydencja.
Zamek został wzniesiony pod koniec XVI wieku w miejscu średniowiecznego, obronnego dworu rycerskiego. W XV wieku dwór baranowski należał do szlacheckiej rodziny Baranowskich. Na przełomie XV i XVI wieku właścicielem Baranowa został wielkopolski ród Górków. W 1569 roku Stanisław Górka sprzedał dobra baranowskie Rafałowi Leszczyńskiemu. Obecny kształt zamku stanowi imponujący przykład wytwornego stylu zamożnej rodziny Leszczyńskich. Wspaniałą architekturę, ukształtowaną na wzór królewskiego Wawelu w Krakowie, rezydencja zwana "Małym Wawelem" zawdzięcza najprawdopodobniej włoskiemu architektowi i rzeźbiarzowi Santi Gucci'emu. Ostatnim właścicielem zamku z rodu Leszczyńskich był Rafał X, którego syn - Stanisław Leszczyński, był królem Polski.
Po zniszczeniach dokonanych podczas wojny zamek w latach 1959-1969 został odbudowany i odrestaurowany przez państwo pod kierunkiem prof. Alfreda Majewskiego. Następnie obiekt przekazano Kopalniom i Zakładom Przetwórczym Siarki „Siarkopol" w Tarnobrzegu.
W całym kompleksie pałacowo-parkowym położony jest obecnie hotel oraz restauracja.

---

---

Zamek w Łańcucie jest jedną z najpiękniejszych rezydencji arystokratycznych w Polsce. Słynie ze znakomitych wnętrz mieszkalnych oraz niezwykle interesującej kolekcji pojazdów konnych. Zespół pałacowy otacza stary, malowniczy park w stylu angielskim, w którym wznoszą się liczne pawilony i zabudowania gospodarcze, ściśle niegdyś związane z codziennym życiem łańcuckiej rezydencji.
Zwiedziliśmy zabudowania wozowni, niestety zakaz fotografowania nie pozwala pokazać tutaj tego faktu. W zamian za to odbiliśmy sobie to w storczykarni. Kwiaty przepięknie pozowały do fotografii, nie zwracając uwagi czy fotografuje się je tradycyjnie, czy z użyciem lampy błyskowej.

---

---

Zamek w Krasiczynie to jeden z najpiękniejszych skarbów architektury renesansowo-manierystycznej w Europie. Został zbudowany na przełomie XVI i XVII wieku przez Stanisława Krasickiego i jego syna Marcina.
Dwie ściany parawanowe zamku zdobione są piękną ażurową attyką. W narożach znajdują się cztery okrągłe baszty - Boska, Papieska, Królewska i Szlachecka. Ich nazwy symbolizują aprobowaną przez fundatorów hierarchię świata obejmującą doczesność i wieczność. Z dziedzińca zamkowego, okolonego arkadowymi krużgankami, podziwiać można niezwykle rzadko spotykane przepiękne sgraffitowe dekoracje przedstawiające sceny biblijne oraz medaliony z popiersiami cesarzy, wizerunki polskich królów i sceny myśliwskie.
Do zwiedzania przeznaczone jest muzeum, park, wieża zegarowa i lochy. W lochach ciekawie przedstawia się grafika na ścianach do złudzenia przypominająca rzeczywiście wystające ze ścian kolce stalowe, co można zauważyć nawet na zdjęciach. Nie polecam zapuszczania sie tam z dziećmi, mogą doznać szoku.
Oprawa świetlna i dzwiękowa potrafi przyprawić o gęsią skórkę dorosłego - u dzieci mogą wystąpić objawy paniki.

---

---

Zamość prawa miejskie uzyskał w 1580 r., na mocy przywileju lokacyjnego wystawionego przez kanclerza i hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego. W 1589 r. miasto zostało stolicą założonej przez jego właściciela Ordynacji Zamojskiej.
Dla nas Zamość był następnym przystankiem na drodze. Zwiedziliśmy piękne zoo, a później centrum starego miasta z rynkiem głównym.

---

---

Ponieważ zawitaliśmy w rejony mojej rodziny ze strony mamy, postanowiliśmy odwiedzić dawno nie widzianych członków dalekiej rodzinki.
Dzięki temu można było przypomnieć sobie dawne czasy i odświeżyć pamięć zarówno swoją jak i rodziny o nas. Dodatkowym atutem było poznanie nowych członków rodziny o których do tej pory nie miałem pojęcia że należą do rodzinki.
Na pierwszym zdjęciu od lewej: Leszek i Mira. Jan i Teresa Pastuszek - seniorzy rodu. Mocno uśmiechnięta Kasia Zawiślak, z tyłu na rękach mały Jakub Zawiślak, a trzyma go jego ojciec Łukasz. Dalej, Dorota Zawiślak, Kinga Rak i Janusz Zawiślak.
Na tym zdjęciu można znaleźć cztery pokolenia wywodzące się od rodziny Pastuszków z Brzezin.

Drugie zdjęcie przedstawia od lewej: Mira, Ania Wolak, mało widoczna Magda Wolak, Barbara Wolak, Dorota Zawiślak, Andrzej Wolak, Kasia Zawiślak, i na koniec ja - czyli Leszek Kaszuba. Trzecie zdjęcie to te same osoby w lekko zmienionym układzie.
Bardzo miło było przypomnieć sobie znane twarze i miejsca, bardzo miło było poznać nowe osoby. Dziękujemy za gościnę i serdeczne przyjęcie

---

---

Tygodniowa wycieczka w połudnowo-wschodnie rejony naszego pieknego kraju przyniosła ciekawe doznania. Przejechaliśmy łącznie 2500 km po ładnych drogach, cztery razy skasowali nam opłatę na autostradach. Teraz przynajmniej jak wyznaczamy trasę to z pominięciem dróg płatnych, nie dość że drogo, to nudne krajobrazy a szybkość przemieszczania się podobna do dróg nie płatnych klasy "S".
Zobaczyliśmy kawał pięknego świata polskich krajobrazów, odwiedziliśmy rodzinę. Której zrobiliśmy nie lada niespodziankę. Poznaliśmy nowych ludzi, poznaliśmy nowe zamki. Szczególnie w pamięć zapadnie zapewne krótka wizyta w Bieszczadach - piękne widoki i serpentyny dróg. Może w przyszłym roku wrócimy, ale już w same Bieszczady. Czeka Komańcza, Cisna i inne.

---

---